بررسی وضعیت تجدید حیات در تیپ های مختلف بلوط (برو و مازودار) و راه کار مناسب برای احیای آن ها در جنگل های ثلاث باباجانی، استان کرمانشاه

تجدیدحیات از مبانی اساسی شکل گیری، پایداری و تکامل اکوسیستم های مختلف است. اکوسیستم جنگل به عنوان کامل ترین اکوسیستم از این قاعده مستثنی نیست و پایداری و روند تکاملی آن به وسیله تجدیدحیات تأمین می گردد. به همین منظور تجدیدحیات جنگل های ثلاث باباجانی مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس پوشش درختی منطقه با توجه به ترکیب گونه ای و مبدأ رویشی (شاخه زاد، دانه زاد و دانه و شاخه زاد)، 7 تیپ مختلف شامل برو شاخه زاد، برو دانه زاد، برو آمیخته دانه و شاخه زاد، برو- بنه دانه زاد، برو- بنه دانه و شاخه زاد، برو- مازو شاخه زاد، برو- مازو دانه و شاخه زاد تفکیک گردید و در هر یک از تیپ ها تجدیدحیات گونه های چوبی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیپ های مشخص شده از نظر تجدیدحیات غیرجنسی و جنسی اختلاف معنی داری دارند (01/0p-value<). تیپ های برودار شاخه زاد و برو- مازو شاخه زاد از نظر تجدیدحیات غیرجنسی دارای وضعیت مناسبی بودند ولی بدون تجدیدحیات جنسی بودند. در سایر تیپ ها تجدیدحیات دانه زاد به صورت پراکنده مشاهده گردید. در تیپ برو- مازو دانه و شاخه زاد که به طور عمده در دامنه های شمالی واقع شده بود وضعیت تجدیدحیات جنسی مناسب تر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که در احیا جنگل های منطقه، در نظر گرفتن تیپ های جنگل با توجه به شرایط اکولوژیک آن و حمایت و تقویت تجدیدحیات جنسی ضروری است.